خانه دل باز کبوتر گرفت

عصر ما عصر فریبه

عصر اسمای غریبه

عطر پژمردن گلدون

چترهای سیاه تو بارون

شهر ما سرش شلوغه وعده هاش همه دروغه

آسموناش پر دوده قلب عاشقاش کبوده

کاش تو قحطی شقایق، بشینیم توی یه قایق، بزنیم دل و به دریا، منو وتو تنهایه تنها

***

خونه هامون پر نرده

پشت هر پنجره پرده

قفسها پر پرنده

لبای بدون خنده

چشما خونه سواله

مهربون شدن محاله

نه برای عشق میلی

 نه کسی به فکر لیلی

کاش تو قحطی شقایق، بشینیم توی یه قایق، بزنیم دل و به دریا، منو تو تنهایه تنها

****

اونقده میریم که ساحل

 از من و تو بشه غافل

قایق و با هم می رونیم

اونجا تا ابد می مونیم

جایی که نه آسمونش، نه صدای مردمونش، نه غمش نه جنب و جوشش، نه گلای گل فروشش، مثل اینجا آهنی نیست، مثل اینجا آهنی نیست

پس ببین یادت بمونه، کسی هم اینو ندونه

زنده بودیم اگه فردا، وعده ما لب دریا

زنده بودیم اگه فردا، وعده ما لب دریا

زنده بودیم اگه فردا، وعده ما لب دریا